Co to jest przejściowy opór kontaktowy?
Przyczyny tego zjawiska
Styki łączące łączą dwa lub więcej przewodników w obwodzie elektrycznym. Na złączu powstaje styk przewodzący, w wyniku którego prąd przepływa z jednego obszaru obwodu do drugiego.
Jeśli kontakty zostaną ułożone jeden na drugim, dobre połączenie nie będzie zapewnione. Wynika to z faktu, że powierzchnia elementów łączących jest nierówna, a dotyk nie jest przeprowadzany na całej ich powierzchni, ale tylko w niektórych punktach. Nawet jeśli powierzchnia zostanie dokładnie oszlifowana, drobne wgłębienia i guzki pozostaną na niej.
Niektóre książki na temat urządzeń elektrycznych zawierają zdjęcie, na którym obszar kontaktu jest widoczny pod mikroskopem i jest znacznie mniejszy niż całkowity obszar kontaktu.
Z uwagi na fakt, że styki mają niewielki obszar, daje to znaczny opór przejścia dla przepływu prądu elektrycznego. Przejściowy opór kontaktowy to taka wartość, która pojawia się w momencie, gdy prąd przepływa z jednej powierzchni na drugą.
W celu połączenia styków stosuje się różne metody zaciskania i mocowania przewodów. Naciskanie to wysiłek, w wyniku którego powierzchnie oddziałują na siebie. Metody montażu to:
- Połączenie mechaniczne. Zastosuj różne śruby i listwy zaciskowe.
- Kontakt występuje z powodu sprężystego nacisku sprężyn.
- Lutowanie, spawanie i zaciskanie.
Od czego zależy opór?
Po zetknięciu się dwóch przewodów łączna powierzchnia i liczba miejsc zależy zarówno od siły nacisku, jak i od wytrzymałości samego materiału. Oznacza to, że rezystancja styku przejściowego zależy od nacisku: im większa siła, tym mniej będzie. Tylko ciśnienie należy zwiększyć do pewnej liczby, ponieważ przy dużych obciążeniach mechanicznych opór przejścia praktycznie się nie zmienia. Tak, a tak silny nacisk może prowadzić do deformacji, w wyniku czego styki mogą się zerwać.
Ponadto rezystancja przejścia styków zależy w znacznym stopniu od temperatury. Gdy napięcie elektryczne przechodzi przez przewodniki i ich powierzchnie, styki nagrzewają się, a temperatura rośnie, w wyniku czego wzrasta rezystancja przejścia. Tylko ten wzrost występuje wolniej niż wzrost rezystywności materiału konstrukcji, ponieważ po podgrzaniu materiał traci twardość.
Im silniejsze urządzenie się nagrzewa, tym intensywniejszy jest proces utleniania, co z kolei wpływa również na wzrost rezystancji przejścia. Na przykład drut miedziany jest aktywnie utleniany w temperaturze 70 ° C. W zwykłej temperaturze pokojowej (około 20 ° C) miedź jest lekko utleniana, a tworzący się film utleniający łatwo ulega zniszczeniu przez ściskanie.
Zdjęcie pokazuje zależność wielkości od naciśnięcia (A) i temperatury (B):
Aluminium utlenia się w temperaturze pokojowej znacznie szybciej, a tworząca się warstwa utleniająca jest bardziej stabilna i ma wysoką reakcję. Na tej podstawie możemy stwierdzić, że trudno jest uzyskać normalny kontakt ze stabilnymi wartościami podczas użytkowania urządzenia. Dlatego stosowanie przewodów aluminiowych w elektrykach jest niebezpieczne.
W celu uzyskania stabilnych i trwałych styków łączących konieczne jest jakościowe oczyszczenie i przetworzenie samej powierzchni kabla. Wywieraj również wystarczającą presję. Jeśli wszystko zostanie wykonane poprawnie (bez względu na to, jaką metodę wykonano połączenie), miernik wskaże stabilną wartość.
Technika pomiarowa
Konieczny jest pomiar rezystancji przejścia przy ustawionych wartościach prądu i napięcia. Jak ustalić tę wartość? Konwencjonalne urządzenia w postaci omomierza lub testera nie będą działać, ponieważ przepuszczają prądy 0,5–1 mA przez obwód elektryczny przy napięciu do 2 V. Przy tak małych obciążeniach najpotężniejsze urządzenia nie mogą dostarczyć danych paszportowych tego zjawiska. Jego definicja jest możliwa, jeśli skompletujesz konwencjonalny schemat pomiarowy. Jest podany poniżej:
Rezystancja statecznika (R) zawiesza prąd w stykach, a spadek napięcia na nich przy pewnym prądzie umożliwia określenie rezystancji przejścia na podstawie wzoru. Przy wyborze elementów w obwodzie konieczne jest wprowadzenie prądów podczas testowania, które są przedstawione w poniższej tabeli (dane są wskazane z uwzględnieniem norm, PUE i GOST):
| Prąd roboczy styków przekaźnika, A | Prąd testowy rezystancji styków, mA |
| 0,01 – 0,1 | 10 |
| 0,1 – 1 | 100 |
| >1 | 1000 |
Zamiast schematu pomiarowego przedstawionego powyżej, możesz użyć specjalnych instrumentów, na przykład Mikohomomierz F4104-M1 lub importowanego analogu C.A.10. Jak zmierzyć tę wartość, pokazano na filmie:
Należy zauważyć, że wyniki testu zależą od stopnia zabrudzenia styków i ich temperatury. Dlatego podczas wykonywania pomiarów konieczne jest wybranie prądu i napięcia, które będą odpowiadały określonym warunkom użytkowania przekaźnika we wskazanym obwodzie.
Jaka powinna być przejściowa rezystancja kontaktowa? Maksymalna dopuszczalna wartość tej wartości jest znormalizowana i wynosi 0,05 oma.
Przy ustalaniu dużych obciążeń nie zapominaj o początkowej wysokiej rezystancji styku. Po przełączeniu zmniejsza się znacznie pod wpływem czyszczenia elektrycznego. Jeśli urządzenie jest używane w obwodach sygnałowych, tę wartość można pominąć.
To wszystko, co chciałem powiedzieć o tym, jaka jest rezystancja zestyku styków, jaka jest jego dopuszczalna wartość i jak są mierzone wartości. Mamy nadzieję, że informacje były dla Ciebie przydatne i interesujące!
Przydatne będzie wiedzieć:
Ładowanie...
Dziękuję za wideo, ponieważ laboratorium przybywające do pomiaru rezystancji styków mierzy przewód uziemiający z jednego gniazdka do drugiego, a jeśli dobrze rozumiem, po prostu mierzą rezystancję przewodów plus rezystancję styków w skrzynkach.
PTEEP zobowiązuje się do wykonania pomiarów: 1.Pomiar rezystancji przejścia połączeń uziemiających z elementami uziemiającymi (załącznik 3, s. 26.1). 2. Rezystancja styku przejściowego między uziemioną instalacją a jej elementem (załącznik 3, str. 28.6). W obu przypadkach rezystancja nie powinna przekraczać 0,05 oma. Jak w praktyce można wykonywać pomiary. Z góry dziękuję